Wat is een likdoorn

Een likdoorn is een vaak pijnlijke, conisch naar binnen groeiende eeltplek (verharde eeltkern). Deze komt voor op plaatsen waar veel en vaak druk en/of wrijving op de huid wordt uitgeoefend. Dit zorgt voor overmatige eeltvorming op een geconcentreerde plek van uw voet. Een likdoorn komt vaak voor op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teentop en tussen de tenen. Maar ook op handpalmen kunnen likdoorns ontstaan. Een likdoorn kan pijnlijk zijn, het kan voelen alsof er een spijker in de voet zit.

 

 

Beschrijving likdoorn

Een likdoorn, wordt in de volksmond ook wel eeltpit of eksteroog genoemd. Waar een eeltpit een andere benaming is voor een likdoorn, is een eksteroog iets anders. Het betreft twee verschillende vormen van eelt:

Bij een likdoorn groeit er een spitse punt van eelt naar binnen. Dat wil zeggen dat het gevormde eelt door druk van buitenaf op een kleine ruimte naar binnen wordt gedrukt. Doordat deze punt van eelt kan drukken op de zenuwen en bloedvaten kunt u last hebben van een pijnlijke plek aan uw voet.

Een eksteroog is een ronde schijf eelt die zich meestal op de buitenzijde van de tenen bevindt. Bij een eksteroog drukt de schijf eelt in de huid maar is er geen sprake van een naar binnen groeiend eeltpunt.

Een eksteroog kan net zo veel pijn veroorzaken. Zowel een likdoorn als een eksteroog zijn goed te voorkomen door wrijving op tijd op te merken en goed passend schoeisel te dragen dat fijn zit.

Een likdoorn is soms moeilijk te onderscheiden van een wrat. Een eeltpit kan namelijk soms zacht aanvoelen, maar meestal voelt deze ietwat hard aan en vaak is de grens tussen de eksteroog en de ‘gewone’ huid goed te zien.

 

 

We maken onderscheid tussen verschillende soorten likdoorns

Reguliere likdoorn (clavus):
een pijnlijke ophoping met naar binnen groeiende kern van de opperhuid door druk of wrijving.

 

Weke variant (clavus interdigitalis):
komt voor tussen de tenen. Hier is de huid vaak week en zacht. De weke variant is over het algemeen witachtig van kleur en één van de pijnlijkere varianten. Dit komt doordat er continu druk op staat. Meestal wordt een weke likdoorn veroorzaakt door de stand van de voeten of de tenen in combinatie met het dragen van te smalle schoenen.

 

Vasculaire variant:
bij deze likdoorn zijn er bloedvaatjes meegegroeid en is te herkennen aan de donkere puntjes die zich in de eeltpit bevinden. Deze kan niet zomaar worden weggesneden door uw pedicure en wordt meestal behandeld met een chemische pakking.

 

Neurovasculaire likdoorn:
bij deze variant zijn er zenuwen en bloedvaatjes meegegroeid. Deze kan niet zomaar worden weggesneden door uw pedicure en wordt meestal behandeld met een chemische pakking. Een neurovasculaire likdoorn is erg pijnlijk.

 

Zaadlikdoorn:
deze ontstaat zonder dat er sprake is van enige wrijving of druk, lijkt op een klein graankorreltje en doet geen pijn. Zaadlikdoorns komen veel voor bij een hele droge huid. Er kunnen meerder zaadlikdoorns op de voetzolen aanwezig zijn.

 

 

Symptomen

Een likdoorn wordt ook wel omschreven als een glasachtig geel plekje met een donkere kleur in het midden of als een pijnlijk plekje of bult onder de voet. Een likdoorn is naar binnen groeiend wigvormig van vorm en heeft een duidelijk zichtbare grens met de normale huid. De plek is maximaal enkele millimeters groot. Een likdoorn kan ook aanwezig zijn onder het eelt. Soms is een likdoorn niet direct van buitenaf zichtbaar. Een likdoorn kan pijnlijk zijn en bevindt zich meestal op een van de volgende plaatsen: op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teen top en tussen de tenen.

Likdoorns voelen over het algemeen hard aan, maar er bestaan zoals eerder beschreven ook zachte likdoorns. Het kan dus lastig zijn om een likdoorn van een voetwrat te onderscheiden. Het verschil tussen een likdoorn en een wrat is dat een wrat bij zijdelingse druk pijn doet en een likdoorn als u er bovenop drukt. Daarnaast is er bij likdoorns op de voetzool een verschil in pijnbeleving bij het afwikkelen. Een likdoorn geeft pijnklachten als u staat terwijl een wrat pijnlijk is als u afzet. Een wrat heeft een meer bloemkoolachtige vorm daar waar een likdoorn een glanzende eeltstructuur heeft. Lees meer over wratten in het onderwerp: wrat op de voet

 

 

Oorzaken

Likdoorns kunnen ontstaan wanneer uw schoenen te nauw zijn, spits zijn, hoge hakken of een verkeerde maat hebben. In deze gevallen kunnen uw voeten geen natuurlijke houding aannemen. Dit zorgt dat druk op bepaalde plekken van uw voeten worden vergroot, wat het ontstaan van een likdoorn in de hand werkt. De stand van uw voeten en tenen in combinatie met schoenen kan eveneens leiden tot drukplekken. Uw pedicure of medisch pedicure kan u uitleggen welke schoenen voor u het best geschikt zijn.

 

 

Wat kunt u zelf doen

Een likdoorn is meestal goed te voorkomen door wrijving op tijd op te merken en schoeisel te dragen dat de juiste lengte en breedte maat heeft

 

 

Likdoorn verwijderen of behandelen

Een pedicure kan vakkundig de likdoorn verwijderen door deze handmatig en machinaal te behandelen. het wegsnijden en -frezen van de eeltpit. Deze zal dan direct verdwijnen en daarmee ook de pijn. De pedicure zal uw voeten onderzoeken om te kijken waardoor de likdoorn is ontstaan. Hij of zij zal u adviseren hoe u een likdoorn kunt voorkomen.

Wat is eelt

Eelt is een plaatselijke verdikking van de bovenlaag van uw huid (ook wel de opperlaag). Het ontstaat van nature op plekken waar de huid last heeft van druk en wrijving. Onder de voet is vaak een dun laagje eelt aanwezig dat ter bescherming van de huid dient. Dit noemen we fysiologisch eelt. In sommige situaties blijft de hoornlaag verdikken waardoor er pijnklachten kunnen ontstaan. Dan is er sprake van overmatig ofwel pathologisch eelt. Het is dan ook van belang om te zorgen dat dit eelt regelmatig door de pedicure wordt verwijderd.

 

Beschrijving eelt op de voet

Eelt is geelachtig van kleur. Het komt voor op de bal van de voet, de hiel en/of op, onder, aan of tussen uw tenen. Eelt kan ook aan de zijkant van uw voetzool ontstaan. U kunt er veel last van hebben. Het zorgt bijvoorbeeld voor een vermoeidheidsgevoel en/of pijn aan uw voeten. Eelt kan leiden tot likdoorns of kloven. Ook kunt u het gewoon storende, onaantrekkelijke gele plekken vinden. Dan kunt u dit hardnekkige eelt eenvoudig door een pedicure of medisch pedicure laten verwijderen. Het is beter om dit door een professional te laten doen, dan zelf aan de gang te gaan met een eeltvijl. Een soepele en gezonde huid is van groot belang voor uw voeten, de pedicure van ProVoet kan u hierover adviseren.

Pathologisch eelt ontstaat door overmatige druk van buitenaf. Dit kan bijvoorbeeld bij niet goed passende schoenen of kousen of bij veranderde stand van de voeten. Ook personen met buitensporige transpiratie kunnen extra eeltvorming ontwikkelen.

Wanneer eeltplekken blijven zitten en zich op een hele kleine plek concentreren, dan kan er sprake zijn van een likdoorn. Wordt eelt erg dik en droog dan kunnen er kloven ontstaan. Meer weten over likdoorns of kloven? 

 

Symptomen van eeltvorming op de voet

Meestal is eelt verhard en geel van kleur. De plek waar het zich bevindt, is verdikt en kan ruw aanvoelen.

 

Oorzaken eeltvorming

Door veel wrijving of druk op één gebied van uw voet, worden er meer huidcellen aangemaakt dan er aan de oppervlakte afsterven. Zo ontstaat er een eeltlaag.

Oorzaken van verhoogde druk zijn onder meer overgewicht, een verkeerde stand van de voeten en/of tenen en slecht passende sokken en/of schoenen. Ook het lopen op schoenen met hoge hakken zorgt voor een onnatuurlijke stand van uw voeten, hierdoor kan er op uw voorvoet  eelt ontstaan.

Bij sommige mensen vormt er meer eelt dan bij anderen. Heeft u een droge huid, dan heeft u over het algemeen sneller kans op eelt. Door een verminderde talgproductie hebben vooral oudere mensen vaak een droge huid - en dus ook eelt. Ook extreme zweetvoeten of een afwijkende stand van de voeten vergroten de kans op eeltvorming.

 

Wat kunt u zelf doen aan eelt voeten

Eelt kunt u nooit helemaal voorkomen. Uw voeten hebben namelijk altijd een klein beetje eelt nodig om de huid te beschermen. Echter kunt u wel proberen om uw huid soepel te houden. Droog na het wassen (het liefst met warm water) uw voeten goed af. Zorg hierbij dat u met name tussen de tenen goed droogt. Door dagelijks uw voeten in te smeren met een voetencrème wordt uw huid goed verzorgd en blijft deze soepel. Gebruik daarbij een verzorgend product, liefst speciaal voor voeten. Een voetencrème mag nooit tussen de tenen worden gesmeerd. Zo blijven uw voeten lekker zacht, voorkomt u pijnlijke kloven en zien uw voeten er verzorgd en netjes uit.

 

Eelt verwijderen of weghalen?

Heeft u last van overmatige eeltvorming? Dan adviseren wij een pedicure te bezoeken. De pedicure helpt u niet alleen om het hardnekkig eelt weg te halen, maar helpt ook om eventuele likdoorns te behandelen. Daarnaast kan de pedicure de oorzaken van uw eeltvorming achterhalen en preventieve maatregelen adviseren.

Heeft uw risicovoeten bijvoorbeeld als gevolg van diabetes mellitus, reuma, kanker, vaatlijden, neurologische of dermatologische aandoeningen? Dan is het verstandig om een medisch pedicure te bezoeken.

 

 

 

Wat zijn blaren

Blaren zijn een ophoping van vocht onder de bovenste huidlaag. De opperhuid is niet beschadigd, maar de ondergelegen huidlagen wel. Hierdoor ontstaat een blaas, welke zeer pijnlijk kan zijn.

Er zijn verschillende typen blaren te onderscheiden die door verschillende oorzaken kunnen ontstaan. Voorbeelden zijn: drukblaar, brandblaar en bloedblaar. Een drukblaar, welke ook wel wrijvingsblaar of waterblaar wordt genoemd, is de meest bekende en komt het vaakst voor. Een drukblaar kenmerkt zich doordat het vocht in het blaasje helder van kleur is.
Te veel wrijving kan onder andere ontstaan door slecht passend schoeisel en/of sokken of bijvoorbeeld ongetraind langdurig lopen. Blaren op de voet komen vaak voor bij sporters.

Blaren kunnen ontstaan door overmatige wrijving maar ook door medicatie of onderliggende aandoeningen zoals bijvoorbeeld diabetes mellitus. In die situatie hoeft er geen sprake te zijn van druk of wrijving.

In dit artikel bespreken wij alleen blaren die zijn ontstaan door druk of wrijving. Krijgt u plotseling blaren zonder dat hier een aanwijsbare reden voor is, dan adviseren wij u om contact op te nemen met uw huisarts.

Een blaar kan onprettig aanvoelen, maar is over het algemeen niet gevaarlijk. Een uitzondering hierbij is als u diabetes mellitus heeft en blaren krijgt. In die situatie dient de blaar altijd door uw medisch pedicure te worden behandeld. Een blaar die stuk gaat, kan geïnfecteerd raken. Zomaar een blaar doorprikken is dus niet aan te raden.

 

Beschrijving blaar op voet

Een blaar onder uw voet of op uw voet is de natuurlijke reactie van uw huid op overmatige wrijving. Als de huid vochtig is er een grotere kans op blaren. Eerst ontstaat er een rode plek. Als de wrijving blijft bestaan, ontstaat een holte met vocht. De onderste huidlaag is dan een soort ‘open wond’. Binnen 24 uur wordt er een nieuwe onderste huidlaag gevormd. een nieuw huidlaagje. Het is daarom belangrijk om de blaar de eerste 24 uur niet door te prikken, ter voorkoming van infectie en voor een snelle genezing. U kunt echter wel pijn en ongemak ervaren tijdens het lopen. Brandblaren zijn in feite tweedegraads verbrandingen en mogen niet worden doorgeprikt. Bij het ontstaan van een brandblaar dient u contact op te nemen met uw huisarts. Een bloedblaar is vaak de meest pijnlijke variant. Ook zijn ze moeilijk te behandelen. Het zijn in principe drukblaren, maar dan dieper. Ze gaan door een bloedvat heen, waardoor het blaasje gevuld wordt met bloed. Een bloedblaar mag nooit zelf doorgeprikt worden. Het risico op infectie is groot en de blaar kan ongecontroleerd gaan bloeden.

 

Symptomen

Een drukblaar op uw voet kenmerkt zich door: pijnlijke rode plek/blaas op de voet (gevuld met helder vocht) pijn bij bewegen of lopen door druk van uw schoen of sok, de blaar kan uit zichzelf kapot gaan dan kan er vocht uitkomen.

 

Oorzaken van blaren

Er zijn meerdere factoren te benoemen die (samen) zorgen voor het ontstaan van een blaar op uw voet. Wrijving, kou, hitte en vocht versnellen het proces. Daarnaast kunnen onderliggende aandoeningen of medicatie leiden tot het ontstaan van blaren.
 Door het continu ‘schuren’ van de huid tegen een schoen of sok, ontstaat warmte. Deze temperatuurvariatie kan de verbinding van de huidlagen verzwakken waardoor holtes ontstaan die zich vocht vult, dit is een blaar. In de zomer is uw voettemperatuur vaak hoger, vooral als uw schoenen slecht ventileren. Een warme huid heeft een grotere kans op blaren. Maar ook koude voeten hebben een vergrootte kans door een verminderde doorbloeding.

 

Oorzaken van wrijving

•   knellende of te ruime (sport)schoenen
•   niet goed passende (sport)sokken of een sok naad
•   zand of een steentje in uw (sport)schoen
•   voortdurend tegen elkaar wrijvende tenen
•   dragen van een schoenvorm die niet goed past bij de vorm van uw voet
  
  

Voorkomen van blaren op de voet

Voorkom het ontstaan van een blaar door goed passende schoenen en sokken (het liefst zonder naden) te dragen. Sport u veel? Vooral in het begin van het seizoen treden blaren op. De huid van uw voeten is dan enige tijd niet aan druk of wrijving blootgesteld geweest. Neem vooral in deze periode beschermende voorzorgsmaatregelen. Dit doet u door de gevoelige huidgebieden af te plakken tijdens training en wedstrijden met bijvoorbeeld sporttape of medical tape. Let goed op dat de tape niet kan omkrullen. Om blaren te voorkomen moeten sportschoenen goed aansluiten. Wandelt u veel of bent u een hardloper dan dient u voorzicht te zijn met het preventief tapen van de voeten. Door de lange afstanden worden uw voeten warm en u juist blaren door de tape. Goed passende sportschoenen en sportkousen zijn in deze belangrijk.

 

Behandeling van uw drukblaar

Een blaar hoeft niet altijd te worden behandeld. Heeft u geen last van de blaar dan is het beste om de huid intact te laten. De blaar zal dan vanzelf indrogen. Maar wanneer u er veel last van ondervindt dan is een bezoek aan een pedicure of medisch pedicure aan te raden. Bij aanhoudende pijnklachten als gevolg van de blaar kan er voor worden gekozen om de blaar open te maken. Dit mag alleen bij blaren die zijn ontstaan door overmatige wrijving en als er geen sprake is van een onderliggende aandoening. Om gevaar van infectie en daarmee een ontstoken blaar te voorkomen wordt het gebied rondom de blaar gedesinfecteerd. Vervolgens maakt de behandelaar met een steriel mesje een kleine opening en wordt het vocht met een steriel gaasje uit de blaar gedrukt. Het aanwezige vocht dient goed te worden verwijderd waardoor de blaar zal indrogen en de huid zal herstellen. Om risico op infectie te voorkomen mag de losse huid niet worden verwijderd. Hierna dient de blaar dakpansgewijs afgeplakt te worden met huidvriendelijke materialen. De pijnklachten zullen hierna snel zijn verdwenen

Prik blaar niet zomaar door. Wilt u preventief wrijving voorkomen op gevoelige locaties, de druk en pijn van een blaar verlichten, bedek deze met een blarenpleister. Blarenpleisters zijn te koop bij vrijwel iedere supermarkt of drogisterij. Blarenpleister werken preventief en dienen niet meer te worden gebruikt als de blaar al aanwezig is. Een blarenpleister mag niet worden gebruikt bij risicovoeten.

 

Verzorging van uw bloedblaar

Als uw bloedblaar voldoende kans krijgt geneest deze vanzelf. Hieronder staan een aantal tips:

• Verkoelen: Houd de plek onder koud water of leg er een theedoek met een ijspakking op. Koeling van de bloedblaar bevordert de genezing niet, maar verlicht wel enigszins de pijn
• Druk: Door druk te leggen op de bloedblaar neemt de zwelling af. Er kan dan geen bloed meer uit het bloedvat lekken, en niet opzwellen. Druk kunt u toepassen door bijvoorbeeld een drukverband of door met de handpalm op de plek te duwen
• Verband: Leg minstens iedere dag een schoon verband aan of plak er een schone pleister op. Indien nodig kunt u dit vaker doen

 

Wat zijn klauwtenen

Een standsafwijking van de tenen noemen we een klauwteen of kromme teen. De eerste twee gewrichten zijn gebogen in een onnatuurlijke hoek. Kenmerkend aan klauwtenen is dat tijdens het staan de top van de teen de grond niet raakt. Dit in tegenstelling tot hamertenen, waarbij de top van de teen wel de grond raakt. Klauwtenen zweven als het ware boven de grond. Tijdens het lopen kunnen de klauwtenen wel de grond raken.

 

Beschrijving

Een onnatuurlijke kromming van de tenen worden klauwtenen genoemd. Bij een klauwteen is er een buiging ontstaan tussen het eerste en tweede kootje van de teen. Een klauwteen kan dynamisch (nog beweegbaar) en gefixeerd (blijvende stand) zijn. Een gefixeerde klauwteen kan pijnlijk zijn. Doordat een klauwteen omhoog staat drukt deze tegen de schoenen en kan er eelt en/of likdoorns ontstaan.

 

Symptomen

Bij klauwtenen is er een buiging ontstaan tussen het eerste en tweede teenkootje. Het derde teenkootje is niet gebogen. Doordat de eerste twee kootjes door de buiging omhoog gaan staan, zweeft het derde kootje boven de grond. In tegenstelling tot hamertenen raakt het derde kootje de grond niet. Klauwtenen ontstaan met name bij de 2^e, 3^e en 4^e teen. De 5^e teen kan echter ook in een klauwstand trekken. Klauwtenen ontstaan vaak bij een holle voet maar kunnen ook ontstaan bij personen met neurologische aandoeningen zoals spasticiteit of verlamming of bij diabetes mellitus. Op het gewricht tussen het eerste en tweede kootje kan eelt en/of likdoorns ontstaan. Ook op de top van de teen kan eelt en/of likdoorns ontstaan.

 

Oorzaken van een klauwteen

De meest voorkomende oorzaak is dat de banden en pezen die de teen laten buigen te kort zijn geworden. Dit kan ontstaan bij een veranderde stand van de voeten. Vaak is dit het geval bij holle voeten. Bij holvoeten is er veel druk op de voorvoet waardoor de spierkracht van de tenen sterk is en de tenen als het ware omhoog worden getrokken. Bij een scheefstand van de grote teen (hallux valgus) kan deze de tweede teen omhoog duwen waardoor deze in gefixeerde stand blijft staan. Klauwtenen kunnen ook ontstaan bij reumatische aandoeningen, neurologische aandoeningen of diabetes mellitus. Het langdurig dragen van te kleine schoenen kan eveneens leiden tot klauwtenen.

 

Wat kunt u zelf doen

Laat u goed adviseren bij de aanschaf van schoenen. Uw pedicure of medisch pedicure van ProVoet kan u hierbij helpen. Eventueel kan zij u doorverwijzen naar een podotherapeut voor corrigerende zolen. In sommige situaties kan een operatie door een erkend orthopedisch chirurg mogelijk een definitieve oplossing bieden.

 

Klauwtenen behandelen

De pedicure en medisch pedicure kan de huid en nagelproblemen aan uw klauwtenen behandelen en u voorzien van advies.

Niet iedereen heeft pijnklachten aan de klauwtenen en niet iedereen met klauwtenen krijgt eelt of likdoorns. Indien er eelt en/of likdoorns ontstaan dan kan uw pedicure of medisch pedicure drukregulerende oplossingen bedenken. Deze moeten echter wel passen in uw schoenen. De pedicure of medisch pedicure zal beoordelen welke schoenen het meest geschikt zijn voor uw voeten.

Soms kunnen corrigerende steunzolen de pijnklachten verminderen en/of ervoor zorgen dat de tenen iets minder omhoog komen te staan in de schoenen. Uw pedicure of medisch pedicure zal u doorverwijzen indien dit nodig is.

Zijn conservatieve behandelingen niet afdoende, dan kan mogelijk een operatie worden overwogen. Dit kunt u met uw huisarts bespreken.

 

 

Wat is een schimmelnagel

Schimmelnagels (onychomyycose) kunt u herkennen aan een bruine of gele verkleuring die ontstaat aan de zijkanten van uw nagel. Meestal begint het bij de nagel van de grote of kleine teen. In sommige situaties kunnen schimmelnagels worden behandeld. Houd er alleen wel rekening mee dat dit 9 tot 12 maanden kan duren en u thuis dagelijks de nagel moet behandelen.

 

 

Beschrijving schimmelnagel

“Een ontsierende aandoening, soms pijnlijk. Maar ach, eigenlijk valt er best mee te leven.” Zo denken de meeste mensen over schimmelnagels, maar wist u dat een schimmelnagel behandelen in sommige situaties zeer eenvoudig is?
 

Symptomen schimmelnagel

Schimmels vertonen zich meestal het eerst onder de nagels van uw grote teen of juist uw kleine teen. Deze tenen staan namelijk het meest onder druk in uw schoenen. U kunt een schimmel teennagel herkennen aan een bruine of gele verkleuring aan de zijkanten en bovenkant van uw nagel. De lengtegroei van de nagel is geremd en daardoor kan de dikte van de nagel toenemen. Soms is de verkleurde nagel erg brokkelig of zit deze los. Wilt u zeker weten of er sprake is van een schimmelinfectie? Laat dan een biopt van uw nagel afnemen. Bij een biopt knipt de pedicure of medisch pedicure een klein stukje van uw aangetaste nagel en onderzoekt dit of stuurt dit op naar een laboratorium. Omdat er tientallen andere redenen kunnen zijn waarom uw nagel verkleurt of verdikt, is onderzoek op aanwezigheid van schimmelsporen belangrijk. Een schimmelnagel wordt in de medische wereld onychomycose, genoemd, maar is in de volksmond ook bekend als kalknagel of schimmelnagel. Een kalknagel is echter geen schimmelnagel.

 

Oorzaken schimmelnagel

In Nederland heeft naar schatting circa 26% van de bevolking een schimmelinfectie aan de nagels. Mannen en vrouwen lopen ongeveer een gelijk risico op schimmelnagels. De kans neemt toe naarmate u ouder wordt. Ook personen met een verminderde weerstand (mensen met diabetes mellitus of mensen die chemotherapie ondergaan) hebben een grotere kans op schimmelnagels. Als u last heeft van een schimmelinfectie op de huid van uw voeten is het risico op een schimmelinfectie onder uw nagels ook groter. Een verdikte nagel kan druk veroorzaken op uw huid, met pijnklachten tot gevolg.  Iemand met een gezonde huid en gezonde nagels heeft meestal een goede afweer tegen schimmels. Is er echter sprake van een beschadiging van de nagel, dan is de kans op een schimmelinfectie ook groter. Als de verbinding tussen de nagelplaat en het nagelbed is verbroken, hebben schimmelsporen de ruimte om te kunnen uitbreiden. Schimmels gedijen goed in een vochtige omgeving. De vochtige nagelplaat is daardoor een aantrekkelijke plek. Sporen van schimmels bevinden zich overal in onze omgeving en we komen er dus eenvoudig mee in contact. Vooral in gemeenschappelijke ruimtes zoals douches, zwembaden, sporthallen, hotels en sauna’s kunt u een schimmelinfectie oplopen. Wanneer u daar op blote voeten rondloopt, komt u bijna onvermijdelijk in contact met schimmelsporen. Maar u kunt ook een schimmelinfectie oplopen als u in een schoenenwinkel nieuwe schoenen past zonder uw eigen kousen te dragen. Als u zelf een schimmelinfectie heeft opgelopen dan bent u een bron voor nieuwe infecties. Iemand met een schimmelinfectie kan miljoenen sporen verspreiden die heel lang besmettelijk blijven.

 

Wat kunt u zelf doen

Het is een misverstand te denken dat schimmelinfecties ontstaan door slechte hygiëne. U kunt het volgende doen om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden:

• was uw voeten dagelijks, liefst zonder zeep
• droog uw voeten goed af, vooral tussen de tenen. Een absorberende tissue is hierbij handig
• draag sokken van absorberend, natuurlijk materiaal zoals wol of katoen
• vermijd zoveel mogelijk het dragen van synthetische kousen of panty’s
• trek elke dag schone sokken aan
• kies bij voorkeur voor schoenen van echt leer
• pas nooit met blote voeten nieuwe schoenen in een schoenenwinkel
• wissel regelmatig van schoenen en draag schoenen niet te lang achter elkaar
• draag altijd slippers in openbare ruimtes als kleedkamers, douches of sauna’s

 

Schimmelnagel behandelen

Een schimmelnagel geneest vrijwel nooit vanzelf. Is de nagel door schimmel geïnfecteerd, dan kan de infectie zich langzaam uitbreiden. Met als mogelijk gevolg dat alle nagels van uw tenen worden aangetast.

De behandeling van schimmelnagels is een langdurig traject en kan op verschillende manieren worden uitgevoerd:

• orale medicatie die is voorgeschreven door de huisarts of dermatoloog in combinatie met een lokaal anti-schimmelmiddel.
• een lokaal anti-schimmelmiddel. Middelen met miconazole en terbinafine zijn verkrijgbaar op de vrije markt evenals andere middelen die natuurlijke bestanddelen bevatten.
• laserbehandelingen in combinatie met een lokaal anti-schimmelmiddel
• PACT therapie in combinatie met lokaal anti-schimmelmiddel
• pakkingen in combinatie met een lokaal anti-schimmelmiddel

Daarnaast hebben ook uw schoenen een behandeling nodig, in de vorm van een spray of poeder met schimmeldodende bestanddelen. Een bij ProVoet aangesloten pedicure of medisch pedicure kan uw verdikte nagels dunner frezen, waardoor alle aangetaste delen worden verwijderd. Houd er rekening mee dat het 9 tot 12 maanden kan duren voordat de schimmel uit uw nagels is verdwenen. 

 

 

Klachten en symptomen van een diabetes voet

Er zijn verschillende klachten en symptomen die het gevolg kunnen zijn van diabetes:

• droge voeten of kloofjes
• vermindert gevoel
• extreme gevoeligheid van uw voeten
• verkleuringen aan de huid van uw tenen of voeten
• verkleuringen of vormveranderingen aan uw teennagels
• schimmelnagels
• een wond die slecht wil genezen
• koude voeten of juist hele warme voeten
• verminderde beharing op uw onderbenen en voetrug
• doof gevoel in uw voeten
• tintelingen in uw voeten
• brandend gevoel in uw voeten
• verandering van de stand van uw voeten

 

Beschrijving diabetische voet

U kunt complicaties aan uw voeten krijgen wanneer:

• de bloedsomloop in uw benen en voeten vermindert
• het gevoel in uw voeten vermindert of uitvalt (sensibele neuropathie)
• uw voeten van stand veranderen (motorische neuropathie)

 

Wat kunt u zelf doen

Om voetproblemen te voorkomen, kunt u zelf het volgende doen:

• controleer dagelijks uw voeten op eventuele wondjes of huidbeschadigingen. Uw voetzool controleert u met behulp van een spiegel of vraag iemand anders om uw voeten te controleren
• was uw voeten dagelijks met een milde zeep en droog ze goed af, met name tussen uw tenen
• gebruik geen voetenbaden
• smeer uw voeten dagelijks in met een voetcrème geschikt voor mensen met diabetes mellitus. Smeer de crème nooit tussen uw tenen
• gebruik geen (talk)poeder op uw voeten of tussen uw tenen
• loop nooit op blote voeten en draag ook in uw schoenen altijd kousen/sokken
• draag goed passende kousen/sokken, zonder strakke boord of stiksels
• draag goed passende schoenen met een veter- of klittenbandsluiting
• koop nieuwe schoenen in de namiddag in verband met vochtophoping in de voet en laat uw voeten altijd opmeten
• controleer uw schoenen dagelijks op steentjes, scheuren en andere oneffenheden
• gebruik in bed geen kruik of elektrische deken
• gebruik geen likdoornpleisters of andere producten die druk kunnen veroorzaken op uw voeten
• is een wondje aan uw voeten niet binnen vijf dagen genezen, laat het dan altijd controleren door uw medisch pedicure of huisarts
• door voetgymnastiek blijven uw voeten soepel
• loop met kleine stappen
• knip geen hoeken van uw nagels en verwijder geen eelt met een handvijl
• laat uw voeten behandelen door een professionele ProVoet medisch pedicure, geregistreerd in het Kwaliteitsregister voor Pedicures

 

Behandeling van de voeten van personen met diabetes mellitus

Heeft u diabetes mellitus? Verzorg uw voeten dan goed en laat ze daarnaast regelmatig  behandelen door een bij ProVoet aangesloten medisch pedicure of een pedicure met de aantekening Diabetische Voet. Ook als u geen voetproblemen heeft. Het preventief voorkomen van voetproblemen is namelijk één van de belangrijkste taken van de medisch pedicure. Naast de instrumentele behandeling geeft de medisch pedicure adviezen over de verzorging van uw voeten en de keuze van schoenen. Ook kan zij vroegtijdig problemen signaleren en u doorverwijzen naar bijvoorbeeld de huisarts of een specialist.

 

Vergoeding

Als u als naar een medisch pedicure gaat, kunt u in sommige gevallen in aanmerking komen voor een vergoeding van uw zorgverzekering voor de medisch noodzakelijke voetzorg. Het is daarbij wel van belang dat uw medisch pedicure is geregistreerd in het Kwaliteitsregister voor Pedicures.